درمان پارکینسون هنوز به طور قطع پیدا نشده است؛ اما داروهای زیادی وجود دارند که برای کنترل این بیماری مغز و اعصاب مفید هستند. در این زمینه می‌توان از لودوپا، آمانتادین، بی‌پریدن و سلژلین استفاده کرد.
علیرغم این که فیزیوتراپی بر روی بروز فیزیکی ناهنجاری تمرکز می کند ، ولی فراموش نکنید که علائم دیگر تاثیرگذار بر روی سبک زندگی شخص نیز باید مد نظر قرار داده شود.
۲. لرزش اساسی: این بیماری اختلال حرکتی رایجی است که موجب بُروز لرزشی می‌شود که اغلب در دست‌ها یا بازوها به‌چشم می‌خورد.
بیماری پارکينسون ، اغلب به دلیل مسائل ژنتیکی در افراد جوان نیز بروز می نماید. ابتلا به این بیماری در میان کودکان به ندرت رویت می شود.
پارکینسون، اختلال سیستم اعصاب مرکزی است که در آن قسمتی از مغز که مسئول حرکات است، درگیر می شود. تخریب عصبی می تواند منجر به کاهش سطح دوپامین شود، ماده شیمیایی مغز که حرکات را کنترل می کند. دوپامین، نقش مهمی را در عملکردهای فیزیکی و ذهنی بر عهده دارد که از جمله آن ها می توان به حرکات اختیاری، ادراک و یادگیری، خلق و خو، حافظه، رفتارهای عمومی اشاره کرد.
احساس سبکی سر یا غش‌کردن در زمان ایستادن (افت فشارخون وضعیتی)مقاله‌های مرتبط:کشف شواهدی دیگر مبنی بر ارتباط پارکینسون و نوعی باکتری روده‌ایپزشکی و درمان بیمارینشانه های آلزایمرعلائم اچ آی وی و ایدز
استراحت کافی ، ورزش و رژیم متعادل مهم است. گفتاردرمانی ، کاردرمانی و فیزیوتراپی نیز می توانند به بهبود ارتباطات فرد و توانایی مراقبت از خود کمک کنند.
این پمپ ترکیبی از لوودوپا و کاربی دوپا را ارسال می کند. به منظور استفاده از پمپ ، پزشک باید یک عمل جراحی انجام دهد تا پمپ را در نزدیکی روده کوچک قرار دهد.
مراجعه به یک مددکار اجتماعی و صحبت با وی در خصوص تاثیر پارکینسون در آینده افراد
هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص پارکینسون وجود ندارد. تشخیص بر اساس سابقه سلامتی ، معاینه فیزیکی و عصبی و همچنین بررسی علائم و نشانه ها انجام می شود.
در حال حاضر هیچ درمانی برای پارکینسون وجود ندارد. پارکینسون یک بیماری مزمن است که با گذشت زمان بدتر می شود.
در آخر این که نورولوژیست باید حفظ تعادل بیمار را در حالت ایستاده و همراه با هل دادن جزئی بیمار نیز بررسی نماید.
تا ۵۰ درصد از افراد در مراحل ۴ و ۵، گیجی، توهم و هذیان را تجربه می کنند. توهم زمانی رخ می دهد که چیزهایی را می بینید که وجود ندارند.
وراثت : به ندرت اتفاق می افتد که این بیماری از والدین به کودکانشان انتقال یابد. در بیشتر موارد می توان گفت که پارکینسون ارثی نمی باشد. در صورتی که عضو درجه یک خانواده به پارکینسون مبتلا باشد ممکن است ۳ درصد خطر ابتلا را در افراد دیگر خانواده بیشتر کند این بدان معنی است که خواهر ، برادر ، پدر و یا مادر که دارای این بیماری می بیماری پارکینسون چند سال طول میکشه باشند کمی خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهد.